Kiedy patrzymy w niebo? Pewnie robimy to gdy leżymy sobie wygodnie na trawie bądź leżaku i mamy dużo czasu. Wykorzystajmy wolny czas do obserwacji tego co jest nad nami – chmury, samoloty, ptaki, może nic nie wypatrzymy, ale z pewnością odpoczniemy i zrelaksujemy się.
A czy wiecie dlaczego niebo jest niebieskie?
Białe światło słoneczne, aby dotrzeć do Ziemi musi przedrzeć się przez atmosferę ziemską składającą się z gazów, pyłów i cząsteczek wody. Cząsteczki te powodują rozszczepienie światła na wszystkie kolory tęczy. Jednak to promienie niebieskie ulegają największemu rozproszeniu i są bardzo dobrze widoczne dla ludzkiego oka i dlatego też niebo wydaje nam się niebieskie.
A teraz czas na łatwy eksperyment :)
Misiaki potrzebujecie:
- przezroczysta, gładka szklanka
- woda
- mydło lub balsam do ciała lub mleko w proszku (ważne by było w białym kolorze)
- latarka lub lampka z żarówką świecącą białym światłem
- ciemne pomieszczenie
Zaczynamy!
Do szklanki nalej wody. Do wody dodaj mydło, balsam lub mleko w proszku i dokładnie wymieszaj. Woda w moim przypadku z balsamem w tym eksperymencie będą imitowały atmosferę z zanieczyszczeniami, pyłem i kurzem. Lampka będzie pełniła funkcję słońca. Zgaś światło (eksperyment najlepiej wykonywać po zmroku), zbliż latarkę do szklanki (bądź szklankę do lampki) i obserwuj jaki kolor przybiera w tym miejscu woda.
Pamiętaj, eksperyment wykonuj z rodzicami.
Widoczny jest jedynie kolor niebieski ;)
A wiecie skąd się bierze tęcza?
Z niecierpliwością wypatrujemy jej na niebie po każdym letnim deszczu, bo przecież na jej końcu czeka garnek pełen złota :) Tęcza to jeden z tych znaków natury, który daje wiele radości.
Jest to zjawisko optyczne i meteorologiczne, widoczne na niebie w postaci wielobarwnego łuku.
Aby powstała tęcza, potrzebne są dwie rzeczy: światło i woda, a dokładnie drobne kropelki rozproszone w powietrzu, np. deszcz. Światło, napotykając taką wodną przeszkodę, zwalnia. Próbuje ją ominąć, skręcić, przebić się. Światło to tak naprawdę wiele kolorowych „promieni” (związanych ze sobą tak mocno, że zwykle kolorów nie widać). Każdy „promień” radzi sobie z przeszkodą w innym tempie. Najlepiej te czerwone (dlatego zawsze są na górze tęczy), najgorzej fioletowe (lądują na dole).
Jak zrobić tęczę w domu?
Potrzebujecie do tego płytę CD i słoneczną pogodę. Płytę nakierowujecie na promienie słońca, najlepiej stojąc obok ściany, by móc odbijać na nią tęczę. Musicie ruszać płytą tak, by uzyskać najlepszy efekt. Płyta CD posiada wiele maleńkich rowków dzięki czemu światło padając na płytę ulega ugięciu i powstaje tęcza.
Jak powstają chmury?
Jak powstaje deszcz?
O całym procesie hydrologicznym, czyli o obiegu wody w przyrodzie i między innymi o tym jak powstają chmury i deszcz dowiecie się z krótkiego filmiku animowanego.
Podsumujmy.
Jak powstaje deszcz? Para wodna (z lądów i oceanów) jest lekka i unosi się ku górze (można to zaobserwować przy gotowaniu wody w czajniku), powstają z niej chmury. Przy zetknięciu się z zimnym powietrzem (w atmosferze im wyżej tym chłodniej) para wodna skrapla się i powstaje deszcz
Chmury składają się z drobnych kropelek wody, które osiadają na cząsteczkach pyłu w atmosferze. Powstają w wyniku kondensacji pary wodnej, czyli przejścia znajdującej się w powietrzu pary wodnej, ze stanu gazowego w ciekły lub w stały stan skupienia (lód). W powietrzu unosi się też dużo innych cząsteczek, które pełnią funkcję aerozolu, do którego „przyklejają” się cząsteczki wody tworząc chmury. W eksperymencie tą funkcję będzie pełnił dym.
Jak zrobić deszcz i chmurę w słoiku?
Potrzebujecie:
- słoik
- gorącą wodę i rodziców
- zapałki
- pokrywkę
- lód
Do słoika wlej wrzątek. Na pokrywce ułóż lód. Przyłóż pokrywkę do wieczka słoika. Obserwuj co dzieje się na szklanych ściankach. - Para przy zetknięciu się z zimnym powietrzem skrapla się i powstaje deszcz, kropelki wody na słoiku.
Następnie odsuń na chwilę pokrywkę z lodem, wrzuć do słoika zapaloną zapałkę i szybciutko z powrotem zakryj wieko. Zobaczysz jak w środku zbiera się chmura. Możesz ją wypuścić ze słoika.
Wszystkie chmury mają swoje nazwy. System ich klasyfikacji powstał już w 1802 roku.
Jego autorem był Luke Howard, brytyjski chemik produkcji i meteorolog amator.
Dziś są sklasyfikowane między innymi na podstawie ich kształtu, wysokości i procesu tworzenia.
Na poniższej grafice macie przedstawione podstawowe rodzaje chmur wraz z informacjami na jakiej wysokości się znajdują.
Ciekawe jakie Wam uda się zaobserwować? ;)
Na zakończenie moje ulubione chmury Mammatus:
Miłych obserwacji :)
Żródło:
https://www.mamawdomu.pl/2014/09/zamykamy-deszcz-w-sloiku-eksperyment.html
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz